Στη Γαλλία, όπου πιλοτικά άρχισε εδώ και μερικά χρόνια να εφαρμόζεται ο νόμος με το point system των γονέων, άρχισαν σταδιακά να ξεφυτρώνουν παιδικά χωριά για παιδιά όχι απλά χωρισμένων γονέων, αλλά και γονέων χωρίς χρήμα ή και γονέων που δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους χωρίς απαραίτητα να έχουν πάρει διαζύγιο.
Δεν είναι δηλαδή η υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων και ο άκαμπτα υποχρεωτικός διαμερισμός του χρόνου των παιδιών με τους χωρισμένους γονείς τα μόνα προβλήματα. Αυτά βέβαια τα δύο προβλήματα δημιουργούν τρομακτικές εντάσεις μεταξύ των χωρισμένων γονέων και τους καθιστούν μέσω του poimnt system παραβατικούς και επομένως (;;;) ακατάλληλους για τα παιδιά, τα οποία καταλήγουν στα κοινοβιακά παιδικά χωριά που στήνονται από ΜΚΟ, που χρηματοδοτούνται από τους παγκόσμιους φιλανθρώπους-ευεργέτες, που θα μπορούσαν να είναι ο Τζωρτζ Σόρρος, ο Μπιλ Γκέητς, ο Έλον Μασκ, ή οργανισμοί που χρηματοδοτούνται από αυτούς, κτλ.
Ωστόσο και χωρίς να χωρίσουν οι γονείς μπορεί να χάσουν τα παιδιά τους, από ότι θα δείτε στο “διαφημιστικό” και διαφωτιστικό βίντεο που ακολουθεί.
Κάθε ΜΚΟ δημιουργεί μερικές δεκάδες χωριά και μερικές εκατοντάδες ΜΚΟ κάνουν χιλιάδες τέτοια κοινοβιακά χωριά, όπου ήδη άρχισαν να εκπαιδεύονται οι πολίτες του μέλλοντος. Όλα αυτά βέβαια καλύπτονται από το ενδιαφέρον και την αγάπη για τα παιδιά, επομένως γίνονται όπως πάντα ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ.
Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν έχει καμία ελπίδα να έχει καμία πληροφόρηση για οποιαδήποτε αλήθεια εκτός από αυτήν που θέλει το κράτος και που υποχρεωτικά του προωθούν οι υπάλληλοι και συνεργάτες των ΜΚΟ, καθώς θέλοντας και μη ακολουθούν συγκεκριμένα πρότυπα προώθησης μάθησης, περί οικολογίας, VEGAN, κλιματικής αλλαγής, τυφλής υπακοής στις εντολές της εξουσίας κτλ. εξασφαλίζοντας κυρίως την απουσία οποιασδήποτε μνήμης στοργής και μητρικής ή πατρικής αγάπης από τα παιδιά, που δεν έχουν μεγαλώνοντας κανένα συνειρμό ελπίδας και στήριξης από κάποιον ο οποίος χωρίς υστεροβουλία τα αγαπά. Έτσι, εκτός απροόπτου, θα είναι οι τέλειοι μοναχικοί δούλοι του κόσμου που έρχεται.
Ο αριθμός των παιδιών που ζουν σε τέτοια κοινόβια στην Ελλάδα, με μαθηματική ακρίβεια θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο, μέσω του νόμου της υποχρεωτικής (συν)επιμέλειας, αφού ο νόμος αυτός θα αυξήσει με μαθηματική βεβαιότητα τις εντάσεις μεταξύ των χωρισμένων γονέων και θα παράσχει και τα “εργαλεία” (υποχρεωτικοί παιδοψυχίατροι, κοινωνικοί λειτουργοί στην καθημερινότητα των παιδιών κτλ) που θα πιστοποιούν την “ανεπάρκεια” των γονέων να τα μεγαλώσουν. Οι παιδοψυχίατροι, οι κοινωνικοί λειτουργοί κτλ δεν θα οδηγούν τα παιδιά στα κοινόβια επειδή οι ίδιοι θα είναι κακοί, αλλά επειδή έτσι θα ορίζει το σύστημα που θα είναι ο εργοδότης για τον οποίο θα εργάζονται.
Ο απόλυτος εφιάλτης είναι εδώ και ΖΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.