Αν μπορέσει κάποιος να αποστασιοποιηθεί από την τρέλα της εποχής, ίσως απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα.
Στην εποχή μας έχουμε τα παρακάτω δεδομένα:
- οι πολιτικοί δεν παίρνουν αποφάσεις, αλλά απλά εκτελούν εντολές που τους έρχονται από κάποιο κέντρο αποφάσεων και αυτό είναι προφανές λόγω της απόλυτης και προφανούς ανικανότητάς τους.
- αυτό το κέντρο των αποφάσεων, δεν τα πάει καθόλου καλά, διότι στον πλανήτη ολόκληρο, έχει απλωθεί φτώχεια και μιζέρια.
Τίθεται λοιπόν το απλό ερώτημα: Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις είναι απόλυτα ανίκανοι να διαχειριστούν τον πλανήτη, ή τα κάνουν όλα βάσει σχεδίου με σκοπό την απόλυτη εξαθλίωση του παγκόσμιου πληθυσμού, με αποτέλεσμα την μείωσή του και ίσως την πλήρη εξάλειψή του;;;;
Αν λάβουμε υπόψη το ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 αλλά και σχετικά πρόσφατα μέσω του ΟΗΕ έστησαν τα σχέδια Ατζέντα 21 και Ατζέντα 2030, έχουν σίγουρα εκπονήσει σχέδια, που για τα μάτια του κόσμου θέλουν να εξαφανίσουν την φτώχεια και τις αρρώστιες, αλλά η πράξη δείχνει ότι αντίθετα με τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα, έφεραν φτώχεια και αρρώστιες.
Με δεδομένο ότι τα σχέδιά τους αυτά, τα κατήγγειλα εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια και αυτά που είπα ότι θέλουν να επιβάλουν, τα επέβαλαν ήδη σχεδόν στο σύνολό τους, αλλά και ανήγγειλαν με κάθε τρόπο τα υπόλοιπα (κατάργηση προσωπικής περιουσίας και υπαρχόντων, παγκόσμια ανεργία και παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, έλεγχος της ζωής του καθενός με ηλεκτρονικά μέσα κτλ), καταλαβαίνετε ότι δεν τίθεται θέμα ανικανότητας, αλλά μίσους κατά του ανθρωπίνου γένους.
Πάντως εκείνο που με εξοργίζει, δεν είναι το ότι το κέντρο των αποφάσεων μισεί το ανθρώπινο γένος, αλλά το ότι κάποια ανθρώπινα σκουλήκια προωθούν συνειδητά το έργο της εξαθλίωσης των ανθρώπων, όπως έγινε και πριν από τους δύο παγκοσμίους πολέμους του 20ου αιώνα.
Τότε (τον 20ο αιώνα) και τις δύο φορές, οι εχθροί του κέντρου των αποφάσεων, έβαλαν κάποιο τσιράκι τους να κάνει ένα μεγάλο πόλεμο, για να αποφευχθεί η παγκόσμια χούντα, όπου το ανθρώπινο γένος θα έσβηνε μέσα στη σιωπή μιας παγκόσμιας δήθεν ειρήνης. Από ότι φαίνεται, το ίδιο μάλλον θα γίνει και τώρα, μόνο που το τσιράκι των εχθρών του κέντρου των αποφάσεων δεν θα είναι η Γερμανία, αλλά η Ρωσία.