Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει αναλάβει, θα έλεγε κανείς πατριωτικά, το θέμα της εισαγωγής της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας των ανηλίκων τέκνων των χωρισμένων ζευγαριών.
Για όσους δεν γνωρίζουν, όταν δύο γονείς χωρίσουν, έχουν στο 99% των περιπτώσεων από κοινού την γονική μέριμνα, συναποφασίζουν δηλαδή για θέματα υγείας, θρησκεύματος και εκπαίδευσης, για όσο τα παιδιά είναι ανήλικα και στο 99% των περιπτώσεων έχει την γονική επιμέλεια, την επίβλεψη της καθημερινότητας δηλαδή του παιδιού η μητέρα.
Υπάρχει και ένα πολύ μικρό ποσοστό που την επιμέλεια έχουν από κοινού και οι δύο γονείς και ένα ακόμη μικρότερο που την επιμέλεια έχει ο πατέρας.
Αυτό διότι οι ίδιοι οι πατεράδες δεν ζητούν την συνεπιμέλεια, αλλά για το τυπικό τις περισσότερες φορές ζητούν την επιμέλεια και επειδή όπως είναι αυτονόητο το ντάντεμα των μικρών παιδιών δεν συνηθίζεται να γίνεται από τους άντρες στην κοινωνία που ζούμε (δεν διαμόρφωσα εγώ την κοινωνία μας), η επιμέλεια δίνεται στις μανάδες.
Στους μοντέρνους όμως καιρούς της νέας κανονικότητας του κορωνοϊού και της Ατζέντας 2030, διεθνώς έχει προωθηθεί (χωρίς όμως επιτυχία) η άποψη ότι οι μπαμπάδες πρέπει να μεγαλώνουν και αυτοί τα παιδιά και όχι να λείπουν όλη μέρα στη δουλειά και να τα βλέπουν για λίγα λεπτά το βράδυ που επιστρέφουν στο σπίτι.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να ορίσει το κάθε κράτος ένα νόμο με υποχρεωτική τη συνεπιμέλεια και υποχρεωτική την διαμονή των ανήλικων παιδιών των χωρισμένων γονέων εξίσου στα δύο σπίτια των δύο γονέων.
Έχω γράψει δεκάδες άρθρα με τις επιστημονικές απόψεις καθηγητών πανεπιστημίου από όλο τον κόσμο και με στατιστικές μελέτες που καθιστούν σαφές ότι το να μένει ένα παιδί σε δύο σπίτια είναι κάτι το όχι καλό αν όχι επικίνδυνο για την ψυχική υγεία και ισορροπία του παιδιού. Αυτό βέβαια κάποιος μη ειδικός στην ψυχολογία των παίδων μπορεί να το κατανοήσει.
Η από κοινού επιμέλεια όμως απαιτεί και από κοινού αποφάσεις για οτιδήποτε κάνει ένα παιδί στη διάρκεια της μέρας, κάθε μέρα. Απαιτεί δηλαδή διαρκή επικοινωνία μεταξύ δύο ανθρώπων που ο ένας τουλάχιστον από τους δύο δεν αντέχει τον άλλον και γι αυτό χώρισαν. Αυτό όπως πρώτος είπε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Πλαγάκος, (γιατί μετά το είπαν στην Ελλάδα αμέτρητοι νομικοί, ψυχίατροι και ψυχολόγοι), θα επιφέρει αμέτρητες δίκες ανάμεσα σε δύο άτομα (οι χωρισμένοι γονείς) που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν αντέχουν, ή καλύτερα μισούν το ένα το άλλο.
Εκτός από τα παραπάνω, ο νέος νόμος που φαίνεται να έχει φρενάρει λόγω της πανελλήνιας κατακραυγής, όταν μαθεύτηκε τι πάει να φέρει το ΥΠ.ΔΙΚ. (προσωπικά δεν πιστεύω ότι δεν θα φέρουν το νόμο) περιέχει κάτι το πολύ επικίνδυνο για τα παιδιά και όχι μόνο αφού θα μετατρέψει τις Ελληνίδες σε υπηκόους του Ισλαμαμπάντ ή της Σαουδικής Αραβίας.
Θέλει να εισάγει την έννοια της γονικής αποξένωσης και την τιμωρία του γονέα αποξενωτή.
Γονική αποξένωση αρχικά επιχείρησαν να ονομάσουν ένα δήθεν ΣΥΝΔΡΟΜΟ, (ψυχική ασθένεια δηλαδή) από την οποία πάσχει ένα παιδί, όταν δεν επιθυμεί διακαώς την επαφή με τον ένα από τους δύο χωρισμένους του γονείς. Μετά από παγκόσμια κατακραυγή, αφού τέτοια ασθένεια δεν υπάρχει και αφού ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν την αναγνώρισε παρά τις προσπάθειες που έκαναν αυτοί που παγκοσμίως προωθούν την εξομοίωση πατέρα και μητέρας, όσον αφορά το τι προσφέρει ο καθένας στα παιδιά τους. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί εκτός και αν μετατρέψουμε τους άνδρες σε γυναίκες και τις γυναίκες σε άνδρες. Ο καθένας και η κάθε μία έχουν τη φύση τους και εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να προσφέρουν εφόσον προτίθενται και διατίθενται, στο παιδί τους.
Γονέας αποξενωτής είναι εκείνος που κάνει προπαγάνδα στο παιδί του ώστε να μην αγαπάει τον άλλο γονέας. Ναι συμβαίνει και αυτό σε ένα διαζύγιο, αλλά σας διαβεβαιώ, ότι όση προπαγάνδα και να κάνει ένας γονέας, δεν μπορεί να κάνει ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας να μισήσει τον άλλο γονέα, όταν ο άλλος το αγαπά και του φέρεται στοργικά. Αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με πλούτη, ούτε με δώρα αλλά με την αγάπη του γονέα προς το παιδί που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτε στα μάτια και την καρδιά ενός παιδιού ανεξαρτήτως ηλικίας και μόρφωσης.
Ωστόσο, το υπουργείο, λένε, ότι επιμένει να εισάγει αυτή την έννοια στον νόμο με όλες τις συνέπειες που αυτή μπορεί να έχει στα παιδιά και τις μητέρες. Αυτή η επιμονή έκανε πολλές οργανώσεις αλλά και επιστήμονες και ιδιώτες, να αποκαλέσουν αυτούς που επιμένουν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα “μισογύνηδες”.
Για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε ένα βίντεο που το Υ/Τ (κλασικά) το κατέβασε, παρά το ότι όπως θα δείτε, έχει απλά τις απόψεις του (θεωρητικά τουλάχιστον) εμπνευστή της (συν)επιμέλειας και της γονικής αποξένωσης, του γιατρού Gardner (υποστηρικτή της κοπρολαγνείας, νεκροφιλίας, παιδεραστίας κτλ)
Καταλαβαίνετε ότι παρά το ότι όλα αυτά έχουν προωθηθεί σε μερικές μόνο χώρες, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, η Ελλάδα θέλει να είναι πρωτοπόρα σε κάθε νεοτερισμό που θέλει να προωθήσει μία κοινωνία UNISEX και μαντρωμένη με κάθε μορφής LOCK DOWN.