Βαρύ το κλίμα στην Ελλάδα κατά την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Βαρύ λόγω της εμμονής της κυβέρνησης να περάσει το νόμο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων των χωρισμένων ζευγαριών.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ΓΓΟΠΙΦ περί της βίας κατά των γυναικών, από 1η Νοεμβρίου 2019 έως 31 Οκτωβρίου 2020 ισχύουν τα εξής:
Κατά την ανωτέρω περίοδο , υποστηρίχθηκαν από τα Συμβουλευτικά Κέντρα του δικτύου της ΓΓΟΠΙΦ ανά την Ελλάδα συνολικά 4.872 γυναίκες θύματα βίας και πολλαπλών διακρίσεων καθώς και τρίτα πρόσωπα όπως η μητέρα, η ενήλικη κόρη του θύματος κ.λ.π.)
Η επικρατέστερη μορφή βίας είναι η ενδοοικογενειακή βία σε ποσοστό 84%. Ακολουθούν η σεξουαλική παρενόχληση και ο βιασμός, 2%, άλλη μορφή βίας, «Άλλο» 4%, ενώ το 8% δεν αποκάλυψε αυτά τα στοιχεία.
Τα στατιστικά δεδομένα αναδεικνύουν ότι η σχέση θύματος–θύτη είναι κυρίως συζυγική (νυν ή πρώην) κατά 56%, καθώς και συντροφική (νυν ή πρώην) σε ποσοστό 13%, ενώ το 12% εκ του συνόλου των γυναικών θυμάτων που εξυπηρετήθηκαν από τα Συμβουλευτικά Κέντρα του Δικτύου Δομών της ΓΓΟΠΙΦ κατήγγειλαν ότι ο θύτης είναι μέλος της οικογένειας (π.χ αδερφός, πατέρας ή και άλλος συγγενής).
Το 71% των θυμάτων είναι μητέρες και τα παιδιά τους έγιναν μάρτυρες ή και θύματα της βίας των μπαμπάδων. Στη γραμμή SOS 15900 τους δύο μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, του πρώτου lock down, παρατηρήθηκε μια αύξηση σε ποσοστό 227,4% για τις κλήσεις που αφορούσαν περιστατικά βίας και αντίστοιχα 142% σε κλήσεις που αφορούσαν ενημέρωση.
Όσον αφορά τον Μάρτιο 2020, το 92% από το σύνολο των κλήσεων αφορούσαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και 87% αντίστοιχα τον Απρίλιο 2020.
Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ότι ούτε το 10% των θυμάτων δεν καλεί στις γραμμές αυτές και ούτε το 10% των θυμάτων από ντροπή κυρίως δεν αποκαλύπτει ούτε στα πιο κοντινά συγγενικά πρόσωπα τι τραβάει από τους βίαιους συζύγους που δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι και μπαμπάδες, πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού τους.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Οι κακοποιημένες γυναίκες δεν έχουν ένα συγκεκριμένο κοινωνικό προφίλ και δεν είναι απλά φτωχές και αγράμματες όπως θα νόμιζαν πολλοί. Δυστυχώς η κακοποίηση δεν έγκειται μόνο στη σωματική βία, αλλά την ψυχολογική, την οικονομική και την έμφυλη. Οι κύριοι λόγοι που οι γυναίκες υπομένουν τα δεινά τους από τον “άντρα αφέντη”, που θεωρεί αυτές και τα παιδιά τους ιδιοκτησία του, είναι η ντροπή, η μη παραδοχή της ζοφερής πραγματικότητας και η ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης.
Το θλιβερό της υπόθεσης είναι, όταν στα δικαστήρια, κυρίως της γονικής επιμέλειας και επικοινωνίας οι δικαστές με αφέλεια ρωτούν τις γυναίκες αυτές, γιατί δεν υπέβαλαν μήνυση κατά του συζύγου που τις κακοποιούσε. Κάποια στιγμή οι δικαστές που δικάζουν γαμικές διαφορές πρέπει να εκπαιδευτούν σ΄ αυτό το κράτος και να μη ζουν στο μικρό σπίτι στο λιβάδι.
Ούτε όταν τις στέλνουν στο νοσοκομείο οι νταήδες που κυκλοφορούν σαν παναγίτσες ανάμεσά μας, δεν τους καταγγέλλουν τα θύματα. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση και όταν πάει κάποια μάνα ακόμη και ιατροδικαστή για αυτήν ή για το κακοποιημένο σεξουαλικά και όχι μόνο παιδί της, ο ιατροδικαστής την αντιμετωπίζει με δυσπιστία.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ
Αυτοί είναι συνήθως άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μέσης ευφυίας και διπολικοί, με μεγάλες φοβίες και ανασφάλειες, αντλώντας αυτοπεποίθηση από τη βία που ασκούν στα θύματά τους που είναι αρχικά οι γυναίκες τους και ακολούθως τα παιδιά τους. Η άποψη ότι ένας μπαμπάς μπορεί να είναι βίαιος με τη σύζυγό του, αλλά ήπιος και τρυφερός με τα παιδιά του, είναι τουλάχιστον θλιβερά λανθασμένη και άκρως επικίνδυνη και δυστυχώς “κυκλοφορεί” (εμφιλοχωρεί) μέσα στις αποφάσεις δικαστών που αφορούν την επικοινωνία και την επιμέλεια τέκνων. Πρέπει να καταστεί σαφές, ότι τα διπολικά άτομα μπορούν και εμφανίζονται ως κατατρεγμένοι άγγελοι φωτός στις δικαστικές αίθουσες και στα γραφεία των εισαγγελέων ανηλίκων, ενώ είναι κέρβεροι και βιαστές σωμάτων και ψυχών, πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού τους.
Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Το απλό και λογικό, θα ήταν μετά από ένα διαζύγιο και οι δύο γονείς από κοινού να αποφασίζουν για ότι αφορά τα παιδιά τους. Έλα όμως που το 90% των γονέων έχουν σοβαρά έως εφιαλτικά προβλήματα μετά τον χωρισμό. Ειδικά οι κακοποιημένες γυναίκες και τα κακοποιημένα παιδιά, εμφανίζονται να μην έχουν φωνή και δεν λαμβάνονται υπόψη από τους νόμους που έγινε μόδα να κυκλοφορούν παγκόσμια και πίσω από τη λογική του να αισθάνονται τα παιδιά ότι νοιάζονται για αυτά και οι δύο γονείς, δίνουν στους κέρβερους κακοποιητές εκ των μπαμπάδων, την δυνατότητα να εισβάλουν στην καθημερινότητα των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών και να την κάνουν κόλαση και μετά το διαζύγιο. Ο εφιάλτης μάλιστα είναι η έννοια της γονικής αποξένωσης, που επικαλούνται οι βασανιστές γυναικών και παιδιών. Σύμφωνα με όσα ισχύουν στις ΗΠΑ, αν ένα παιδί ή μία μάνα ισχυριστούν ότι ο μπαμπάς κακοποιεί σωματικά ή σεξουαλικά ένα παιδί, τότε η μάνα και το παιδί τιμωρούνται με φυλάκιση και αναμορφωτήριο. Αυτά συνέβαιναν στο μεσαίωνα και στα σκληρά ισλαμικά καθεστώτα και έρχονται να συμβούν τώρα και στην Ελλάδα. Μακάρι να μην περάσει αυτός ο νόμος διότι μόνο δεινά θα φέρει σε εκατομμύρια εμπλεκόμενους που θα αναστατώσει τη ζωή τους και θα δώσει το δικαίωμα σε βίαιους συζύγους -μπαμπάδες να εισβάλουν στη ζωή των θυμάτων τους που νόμισαν ότι γλύτωσαν από αυτούς.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση πατεράδων που έχουν καλή σχέση και με τα παιδιά τους και τις πρώην συζύγους τους, που είναι και η μειονότητα, θα δημιουργηθούν προβλήματα, καθώς ο νόμος θα επιβάλει την παρέμβαση τρίτων, όπως ψυχίατροι, κρατικοί κοινωνικοί λειτουργοί κτλ που θα εμπλακούν στην καθημερινότητά τους.
Πλην όλων των ανωτέρω θα χρειαστούν τουλάχιστον 400.000 δίκες για να αναδιαμορφωθεί το πλαίσιο επικοινωνίας και επιμέλειας τέκνων σε όλη τη χώρα. Μπορούν τα οικονομικά του μέσου Έλληνα και της Ελληνίδας αλλά και το δικαστικό σύστημα να ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο;; Προφανώς όχι.
Το σίγουρο είναι ότι κάθε προβληματικό διαζύγιο θα γίνει πιο προβληματικό και κάθε κακοποιημένο άτομο θα βρεθεί στα νύχια του βασανιστή και βιαστή του σώματος και της ψυχής του.
======================