Για να εφαρμοστεί ο νόμος συνεπιμέλειας πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες δίκες. Προσωρινή διαταγή, ασφαλιστικά, αγωγή και έφεση. Άρα για κάθε περίπτωση 4 δίκες κατ΄ελάχιστον. Διότι μην περιμένετε ότι θα πάτε μία φορά στο δικαστήριο και όλα θα είναι ρόδινα. Η πρακτική στη Γαλλία δείχνει ότι έχουν φρακάρει τα δικαστήρια (πληροφορίες από γνωστούς).
Κάθε χρόνο έχουμε κατά μέσο όρο 15.000 διαζύγια, τώρα τελευταία έχουμε 20.000 διαζύγια ανά έτος. Για τα τελευταία 15 χρόνια επομένως, έχουμε 225.000 διαζύγια που πρέπει να τακτοποιήσουν τις επιμέλειες. Αν το 40% είναι άκρως εχθρικά, τότε 90.000 πρώην ζευγάρια θα πρέπει να κάνουν 4Χ90.000=360.000 δίκες που θα αφορούν την τακτοποίηση της συνεπιμέλειας, η οποία δεν θα ισχύσει αυτόματα αλλά με δικαστικές αποφάσεις.
Η συνεπιμέλεια προβλέπει να συμφωνήσουν οι γονείς ο ένας με τις προτάσεις του άλλου για την καθημερινότητα του παιδιού και αν δεν συμφωνούν αποφασίζει το δικαστήριο, μόνο που τα θέματα των παιδιών δεν λύνονται με μία δίκη αλλά προκύπτουν κάθε μέρα καινούργια μέχρι να ενηλικιωθούν και τα δικαστήρια των διαφωνιών των εχόντων ταυτόχρονα την επιμέλεια δεν θα είναι εκατοντάδες χιλιάδες αλλά εκατομμύρια. Σαν να λέμε συμφωνία σε συγκυβέρνηση ΚΚΕ με ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Διάβασα μερικά τραγικά που είναι γραμμένα στο λεγόμενο γονικό σχέδιο που θα υποβάλουν και οι δύο γονείς στο δικαστήριο. Θα πρέπει να συμφωνήσουν πότε θα πάρει κινητό το παιδί, πότε θα ανοίξει λογαριασμό FACEBOOK κτλ. Εγώ έχω 7 παιδιά και αναρωτιέμαι αν αυτοί που τα έγραψαν αυτά έχουν μεγαλώσει έστω και ένα. Ξέρετε κύριοι τι αποφάσεις χρειάζονται κάθε μέρα για ένα παιδί;;; Θα τρέχουν στα δικαστήρια οι γονείς συνέχεια;; ή το πάτε στο να αποφασίζει το κράτος, γιατί τα παιδιά θα μας πείτε στο τέλος ότι ανήκουν στο κράτος;;;;!!!!!!!!!! Αυτό φοβάμαι και γι αυτό ασχολούμαι με το θέμα. Φοβάμαι δηλαδή ότι οι γονείς μπορεί να κριθούν ανίκανοι να συναποφασίζουν και τα παιδιά θα ανήκουν στο κράτος και δεν θα μένουν ούτε με τον μπαμπά ούτε με την μαμά, αλλά σε ένα 24ωρο σχολείο, που θα παράγει πολίτες υπάκουα ζόμπι.
Θα αρχίσει λοιπόν ο χορός των δικαστηρίων με κάθε τοξικό πρώην σύντροφο (άντρα ή γυναίκα) που θα διαφωνεί με οτιδήποτε λέει το πρώην έτερο ήμισυ και θα τρέχει, όπως μας έρχονται πληροφορίες από την Γαλλία, όπου άρχισε να εφαρμόζεται κάτι τέτοιο (εθελοντικά;;;) και γίνεται χαμός αγωγών μεταξύ των δύο εχόντων από κοινού την επιμέλεια γονέων, με τα παιδιά να τρέχουν διαρκώς στους παιδοψυχιάτρους (σε περίπτωση γνωστών αναφέρομαι).
Τίθεται λοιπόν το θέμα, σε ποια δικαστήρια και πότε θα γίνουν όλες αυτές οι 360.000 δίκες;;;; Το πολιτικό σύστημα οφείλει να σκεφτεί τον φόρτο που θα επιφέρει στο δικαστικό σύστημα, εκτός από το τι επιπτώσεις θα έχει ένας τέτοιος νόμος στην ψυχική υγεία των παιδιών, διότι ακόμη και ένας ενήλικας έχει ανάγκη από ένα δικό του χώρο και δεν μπορεί να ζει κατακερματισμένος σε δύο σπίτια, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί.
Τα απλά μαθηματικά λένε ότι αν ένας δικαστής δικάζει 5 υποθέσεις, άσχετα με τις αναβολές. Άρα απαιτούνται 360.000/5=72.000 δικαστικές μέρες, οι μισές και περισσότερες στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη που ήδη είναι εφιαλτικά επιβαρυμένες και γι αυτό βγήκε και ο νόμος που βάζει στο αρχείο όλες τις ποινικές υποθέσεις που επισύρουν τιμωρία φυλάκισης έως ένα έτος.
Αν ξαφνικά δηλαδή τα δικαστήρια δεν είχαν με τι να ασχοληθούν, θα χρειαζόταν τουλάχιστον 4 χρόνια για να δικάσουν μόνο τις υποθέσεις τακτοποίησης της συνεπιμέλειας. Με τον φόρτο που έχουν όμως τα δικαστήρια, μερικοί θα προλάβουν στην αρχή να δικάσουν σχετικά γρήγορα και οι υπόλοιπες 90.000 υποθέσεις, θα χρονίζουν και ο νόμος περί συνεπιμέλειας θα ακυρωθεί στην πράξη, αφού πολλά από τα παιδιά θα ενηλικιωθούν πριν ολοκληρωθεί η δικαστική διαμάχη.
Μοιραστείτε τις ανησυχίες μου, γιατί δεν παίρνω το μέρος κανενός αλλά παίρνω το μέρος όλων.