Ήρθε η ώρα των νησιών να καταλάβουν τι σημαίνει βιώσιμη ανάπτυξη και δυστυχώς γι’ αυτά αποτελούν απομονωμένα κομμάτια γης μέσα στη θάλασσα, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οι ευρωβουλευτές στήριξαν ψήφισμα με θέμα «νήσοι και πολιτική συνοχής: τρέχουσα κατάσταση και μελλοντικές προκλήσεις».
Με αυτό αναφέρθηκαν στις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα νησιά της ΕΕ, που απαιτούν στοχευμένες, βιώσιμες και αποτελεσματικές περιφερειακές πολιτικές και δράσεις.
Οι προκλήσεις
Στο ψήφισμα, που εγκρίθηκε προσφάτως από το Ευρωκοινοβούλιο με 577 ψήφους υπέρ, 38 κατά και 10 αποχές, τονίζεται ότι τα νησιά της Ένωσης βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής αλλαγής και αντιμετωπίζουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, απερήμωση και συχνές φυσικές καταστροφές.
[σ.σ. Τουλάχιστον τα ελληνικά νησιά, από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εμείς οι Έλληνες, εδώ κι εκατοντάδες χρόνια δεν έχουν τέτοια προβλήματα, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν πλέον κάτοικοι σε αυτά].
Επιπλέον, οι περιοχές αυτές εξαρτώνται από τις θαλάσσιες και αεροπορικές μεταφορές, έχουν συνήθως δύσκολη μορφολογία και αντιμετωπίζουν σοβαρές κοινωνικές δυσκολίες, όπως η μείωση του πληθυσμού, η «διαρροή εγκεφάλων» και δεξιοτήτων και η ανεργία.
Με το ίδιο ψήφισμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει τη λύπη του, για την έλλειψη οράματος της ΕΕ για τα ευρωπαϊκά νησιά και ζητεί να αναληφθεί σειρά δράσεων για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων μεταξύ των νησιών, των εξόχως απόκεντρων περιφερειών από τη μία, και των πλέον ανεπτυγμένων περιφερειών από την άλλη.
Προτάσεις
- Οι ευρωβουλευτές επιθυμούν η Επιτροπή, να κηρύξει το 2024 Ευρωπαϊκό Έτος Νήσων, να ζητήσει πρόσθετη χρηματοδοτική στήριξη και να προτείνει τη σύσταση ειδικής ομάδας για τα νησιά.
- Ζητούν επίσης την επαναξιολόγηση των κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις και ζητούν μια πιο ευέλικτη προσέγγιση, ιδίως όσον αφορά τις αεροπορικές και θαλάσσιες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε νησιωτικές περιοχές.
- Ακόμη, ζητούν να διερευνηθούν οι συνέπειες της νέας νομοθεσίας, όπως η δέσμη μέτρων προσαρμογής στον στόχο του 55% στις περιοχές αυτές, ενώ τονίζουν την ανάγκη για έκτακτα μέτρα που θα επιτρέψουν στα νησιά να τις αντιμετωπίσουν.
- Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιθυμεί μια πραγματική ευρωπαϊκή ατζέντα και μια ευρωπαϊκή στρατηγική, ζητώντας την κατάρτιση ενός «συμφώνου για τα νησιά».
Επείγει η διαμόρφωση ευρωπαϊκής νησιωτικής πολιτικής
Μετά την ψηφοφορία, ο εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Younous Omarjee (Αριστερά, Γαλλία) τόνισε:
«Δημιουργήθηκε ένα πολιτικό μέτωπο για να διασφαλιστεί η διαμόρφωση μιας πραγματικής ευρωπαϊκής νησιωτικής πολιτικής, η οποία είναι πια επείγουσα προτεραιότητα. Οι ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χαρακτήρα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, όταν χαράσσονται ευρωπαϊκοί κανόνες και να αποτελούν αντικείμενο ειδικών πολιτικών, καθώς τα νησιά έχουν συγκεκριμένες αδυναμίες και πλεονεκτήματα. Αυτή η ευρωπαϊκή φιλοδοξία για τα νησιά πρέπει να επιτευχθεί έως το 2023.
Ολοκληρώσαμε την ατζέντα για τις πόλεις και τις αγροτικές περιοχές, ήρθε πλέον η ώρα των νησιών.
Αυτό είναι απαραίτητο για να είναι η Ευρώπη κοντά στους πολίτες της. Η Επιτροπή πρέπει να θεσπίσει συγκεκριμένους κανόνες για να διαχειριστούμε τις πραγματικές συνθήκες των περιοχών αυτών και να εφαρμόσει με δυναμικό τρόπο το άρθρο 174.»
Η ΕΕ έχει τρεις νησιωτικές χώρες, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι νησιωτικές περιοχές της ΕΕ έχουν πληθυσμό άνω των 20.000.000 κατοίκων ή 4,6% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ, κατανεμημένο σε περίπου 2.400 νησιά που ανήκουν σε 13 κράτη μέλη.
Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτός ο περίφημος στόχος του 55%.
Στην επίσημη σελίδα το Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρεται ότι στις 2/6/2022: “Οι ευρωπαίοι υπουργοί Μεταφορών ενέκριναν κοινή θέση («γενική προσέγγιση») για καθεμία από τις τρεις νομοθετικές προτάσεις της δέσμης «Προσαρμογή στον στόχο του 55 %» (Fit for 55), όσον αφορά τον τομέα των μεταφορών [υποδομές εναλλακτικών καυσίμων (AFIR), FuelEU Maritime, ReFuelEU Aviation].
Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα στην εφαρμογή της νομοθετικής δέσμης Fit for 55. Η δέσμη αυτή αναμένεται να δώσει στην ΕΕ τη δυνατότητα να επιτύχει τους στόχους της για το κλίμα: μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55 % σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990 έως το 2030 και ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα έως το 2050. Όσον αφορά ειδικότερα τον τομέα των μεταφορών, στόχος είναι η μείωση, κατά 90 %, των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (που σήμερα αντιπροσωπεύουν πάνω από το ένα τέταρτο των εκπομπών της ΕΕ)”.
Με άλλα λόγια, αν τα αεροπλάνα, τα πλοία και τα οχήματα, που πηγαίνουν στα νησιά δε συμμορφωθούν με αυτούς τους κανόνες και συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα καύσιμα που χρησιμοποιούν σήμερα, θα έχουν σίγουρα τεράστια πρόστιμα που θα εξοντώσουν τις μεταφορικές, τις αεροπορικές και τις ναυτιλιακές εταιρίες.
Aν δεν τις εξοντώσουν τα πρόστιμα, θα τις εξοντώσουν τα έξοδα που θα επιφορτιστούν, για να αλλάξουν τους στόχους και τους στόλους τους και να μεταβούν στην πράσινη ενέργεια.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη, ιδιαίτερα για τα νησιά, που δεν έχουν άλλους τρόπους επικοινωνίας με τη στεριά, παρά μόνο μέσω αυτών των εταιριών, αφού κάτι τέτοιο θα τα καταδίκαζε σε μαρασμό.
Αυτή είναι μόνο μια απλή προσέγγιση του θέματος, χωρίς να υπολογίσουμε πλήθος άλλων παραμέτρων, όπως για παράδειγμα, τα είδη των καυσίμων, την επάρκεια σημείων ανεφοδιασμού, την τεχνολογία λειτουργίας όλων αυτών των διαφορετικών μέσων, τα λειτουργικά τους κόστη κλπ, που όλα οδηγούν, σε συνδυασμό με την περίοδο της βαθιάς ύφεσης που διανύουμε σήμερα παγκόσμια, σε αποτελέσματα βιώσιμα, όπως ονειρεύονται κι αυτοί που τα σχεδιάζουν, δηλαδή ίσα που θα επιβιώνουν όλοι αυτοί οι κλάδοι, με ζητούμενο το αν θα τα καταφέρουν να επιωβιώσουν, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους νησιώτες.
Όσον αφορά το άρθρο 174, το οποίο επικαλείται ο Younous Omarjee, σύμφωνα με το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το άρθρο 174 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) προβλέπει:
“Η Ένωση, προκειμένου να προαχθεί η αρμονική ανάπτυξη του συνόλου της, αναπτύσσει και εξακολουθεί τη δράση της με σκοπό την ενίσχυση της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής της συνοχής. Η Ένωση αποσκοπεί, ιδιαίτερα, στη μείωση των διαφορών μεταξύ των επιπέδων ανάπτυξης των διαφόρων περιοχών και στη μείωση της καθυστέρησης των πλέον μειονεκτικών περιοχών. Μεταξύ των εν λόγω περιοχών, δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στις αγροτικές περιοχές, τις ζώνες που συντελείται βιομηχανική μετάβαση και τις περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα, όπως οι υπερβόρειες περιοχές που είναι ιδιαίτερα αραιοκατοικημένες και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιοχές”.
Δηλαδή κανείς δε μένει πίσω, όλοι μαζί τηρούν στους κανόνες που θέτουν αυτοί, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε τόπου και κάθε λαού, ώστε όλοι τελικά, να γίνουν ένας αχταρμάς κανονισμών και απαγορεύσεων, που θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, δηλαδή στον πάτο του βαρελιού και η ελίτ να τους ελέγχει με την ησυχία της.
Η ειρωνεία βέβαια είναι, ότι όσο αυτοί διαβεβαιώνουν τους πολίτες, πως κάνουν ότι μπορούν για το καλό τους, κι όσο το συζητάνε με αλλεπάλληλα συμβούλια και ψηφίσματα, τόσο ο κόσμος βυθίζεται στη δίνη των καταστροφικών αποτελεσμάτων, των δικών τους αδιεξόδων προτάσεων.
Όλα είναι καλά μελετημένα, ώστε να γονατίσουν οι πάντες και να υποκύψουν στη λύση της μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, με τον “σωτήρα” παγκόσμιο ηγέτη, που θα έρθει να δώσει τις λύσεις που όλοι περιμένουν, αφού μας έδωσε πρώτα όλα τα προβλήματα.