Ξεκαθαρίζω ακόμη μία φορά, ότι δεν είμαι εναντίον των χωρισμένων μπαμπάδων, ούτε εναντίον των μαμάδων, αλλά υπέρ της ελευθερίας των παιδιών, δηλαδή υπέρ της ελευθερίας των ανθρώπων του μέλλοντος.
Ακούμε διαρκώς προπαγανδιστικά από κανάλια και υπουργούς ότι το ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ των παιδιών είναι το σχολείο και όλοι οι απερίσκεπτοι το έχουν πάρει σαν καραμέλα και το πιπιλίζουν. Το φυσικό λοιπόν περιβάλλον των παιδιών, είναι το σπίτι τους και όχι κάποιο κοινόβιο, μαζί με τους δικούς τους και την τσακαλοπαρέα της γειτονιάς και όχι με τους ινστρούχτουρες του Υπουργείου Παιδείας, που τα διδάσκουν ότι κινδυνεύουν δήθεν από την δήθεν κλιματική αλλαγή και ότι πρέπει να μην έχουν επαφή με τους παππούδες του και να κρατούν αποστάσεις από τα παιδιά της γειτονιάς τους φορώντας δύο μάσκες, για να μην πεθάνουν από τον… κορωνοϊό.
Κατ΄ επέκταση το φυσικό και υγιές περιβάλλον των παιδιών δεν είναι σε ένα ίδρυμα μακριά από τους ανθρώπους που τα αγαπούν.
Όταν ένα ζευγάρι λοιπόν χωρίζει, οι δύο γονείς έχουν, όπως είναι τα πράγματα τώρα, από κοινού την γονική μέριμνα, για θέματα παιδείας, υγείας και θρησκεύματος των παιδιών. Με τα καθημερινά, ασχολείται ο γονέας με τον οποίο μένει το παιδί ή τα παιδιά. Αυτό λέγεται επιμέλεια τέκνων. Κάλλιστα την επιμέλεια μπορούν με τον σημερινό νόμο, αν το επιθυμούν να την έχουν και οι δύο γονείς από κοινού. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία δεν επιθυμεί την από κοινού επιμέλεια γιατί θα τους οδηγούσε σε καθημερινές συγκρούσεις ακόμη και για ασήμαντα πράγματα, οι δικαστές πολύ σωστά δίνουν την επιμέλεια σε ένα, που τουλάχιστον στο 95% των περιπτώσεων είναι όπως είναι αυτονόητο η μητέρα.
Ο νέος νόμος που ο Υπουργός Δικαιοσύνης έφερε στη Βουλή, με την αμέριστη συμπαράσταση όλων των κομμάτων (αφού κανείς δεν αντιδρά), συνδέει την αυξημένη επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά με το να έχει υποχρεωτικά την συνεπιμέλεια και τουλάχιστον το 1/3 του χρόνου των παιδιών μαζί του. Αυτό είναι ολέθριο λάθος, διότι για να βλέπει περισσότερο ένας πατέρας τα παιδιά του, δεν χρειάζεται να ασχολείται με τα μικρά και ασήμαντα της καθημερινότητας και να έρχεται σε σύγκρουση με την μητέρα, επομένως δεν χρειάζεται να έχει την συνεπιμέλεια, αλλά μόνο από κοινού την γονική μέριμνα. Επίσης το υποχρεωτικό 1/3 του χρόνου, με απλά μαθηματικά διαλύει ψυχολογικά και τα παιδιά και τους γονείς, όπως έχω αναλύσει σε άλλα άρθρα μου.
Ωστόσο, το βασικότερο πρόβλημα του νόμου θα είναι, σύμφωνα με το πείραμα που κάνουν στη Γαλλία, το ότι θα υπάρχει point system κακού γονέα. Η διαμάχη των γονέων, θα τους βγάζει εκ των πραγμάτων ακατάλληλους και τα παιδιά θα παραδίδονται σε κοινόβια για να τα μεγαλώνουν ξένοι. Δεν το ξέρατε;;; Τώρα το μάθατε, αφού ο νόμος εισάγει στη ζωή της κάθε χωρισμένης οικογένειας κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχίατρους υποχρεωτικά, οι οποίοι λειτουργώντας μηχανικά και κατόπιν εντολών, που θα ορίζονται από συγκεκριμένες υπουργικές αποφάσεις, θα κάνουν τους γονείς μαριονέττες του κράτους, που θα χάνουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου τους ασχολούμενοι με ψυχίατρους και σεμινάρια καλού πολίτη.
Αυτό το ίδιο το γεγονός, το ότι ο νόμος προβλέπει την παρέμβαση ξένων, για να ζουν τα παιδιά καλύτερα όταν οι γονείς δεν είναι κατάλληλοι, υποστηρίζει τη θέση που λέει ότι όταν ο πατέρας είναι βίαιος και ακατάλληλος, δεν θα πάθει τίποτε το παιδί, αν το μεγαλώνει μόνη της η μάνα, πράγμα πολύ συνηθισμένο στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά και σε όλο το ζωικό βασίλειο (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Επομένως το να λέμε ότι όταν δεν έχει συχνή επικοινωνία ένα παιδί με ένα βίαιο και διπολικό πατέρα ή μητέρα, δεν αποτελεί κάτι το εκ προϊμίου κακό.
Δείτε ένα συνταρακτικό βίντεο από γαλλική διαφήμιση, όπου ένας, κατά πάσα πιθανότητα, κοινωνικός λειτουργός, ζητά την στήριξη της κοινωνίας για να μεγαλώσει τα παιδιά που τα πήραν από ένα σπίτι όπου ο πατέρας ήταν βίαιος και έμεινε η μάνα μόνη να κλαίει τα παιδιά της.
Δείτε τα ιδρύματα αυτού του τύπου στη Γαλλία, όπου αυτού του είδους ο νόμος, εφαρμόζεται πιλοτικά.
Σταματήστε αυτόν το παρανοϊκό νόμο και ανοίξτε κοινωνικό διάλογο, τον οποίο δεν κάνατε, αφού οι οργανώσεις που αντιτίθενται στο νόμο σας, μόλις πριν ένα μήνα πήραν είδηση τι έρχεται και ίσως να μην “είδαν” ακόμη πίσω από το νόμο και το παιδομάζωμα που τα κράτη θα κάνουν παίρνοντας τα παιδιά και μεγαλώνοντάς τα σε ιδρύματα, για να γίνουν υπάκουοι δούλοι των παγκόσμιων αφεντικών που δίνουν διαταγές στους εκάστοτε περιστασιακούς και προσωρινούς κυβερνήτες των κρατών.