Πάντοτε είχα μια ιδιαίτερη ευαισθησία για όποιον ήταν αδύναμος και δεν είχε φωνή για να ακουστεί το δίκιο του. Είχα βγάλει κάποτε και ένα βιβλίο με τίτλο “αυτοί που δεν έχουν φωνή”.
Είδα λοιπόν, ότι υπάρχει μία πρεμούρα, για μία πολλαπλά προωθούμενη υπόθεση, που ξεχώριζε και δεν μπορούσε να κρυφτεί, για κάτι αδικημένους μπαμπάδες που δεν τους αφήνουν κάποιες κακές μάνες να δουν τα παιδιά τους.
Σαν πατέρας 7 παιδιών ενδιαφέρθηκα αμέσως να μάθω τι συμβαίνει και γιατί όχι να τους στηρίξω.
Είναι όμως γνωστό ότι από όλα τα πτυχία που έχω, το μεγαλύτερο βαθμό τον έχω στο πτυχίο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ. Έτσι, σαν άτομο που ξέρει να ψάχνει, είδα ότι αυτή η “φασαρία” είχε τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Την προωθούν πολλά πολιτικά πρόσωπα. Αυτό δεν μου άρεσε.
2. Στηρίζεται οργανωμένα από πολλούς “ειδικούς επιστήμονες”. Αυτούς που δηλώνουν “ειδικοί”, σε γενικές γραμμές δεν τους εμπιστεύομαι.
3. Αμέτρητα άρθρα “ειδικών” κυκλοφορούν σε πολλά ελληνικά sites, για το πόσο κακό κάνει δήθεν η αποκλειστική επιμέλεια τέκνων στα παιδιά.
4. Η κίνηση αυτή στηρίζεται από κανάλια και ραδιόφωνα .
5. Έχει χρήματα για να πληρώνει διαφημίσεις σε ραδιόφωνα.
Όλα αυτά μου δημιούργησαν την αίσθηση, ότι εδώ δεν μιλάμε απλά για κάποιους αδικημένους που δεν έχουν φωνή και θα χρειαζόταν την όποια δική μου στήριξη, αλλά για κάτι διαφορετικό.
Έτσι έψαξα πιο βαθιά στον παγκόσμιο ιστό και είδα και έφριξα.
Από μπροστά λοιπόν, στη μόστρα που θα λέγαμε δηλαδή, η “κίνηση” αυτή, γιατί περί κίνησης πρόκειται και μάλιστα με παγκόσμια χαρακτηριστικά, στηριζόμενη από άτομα και οργανισμούς με πλούτο και δύναμη, προβάλει κάτι πολύ έντιμο, λογικό και απλό. Την έμφυτη ανάγκη και το λογικό και νόμιμο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση του κάθε χωρισμένου πατέρα να βλέπει, να ασχολείται και να φροντίζει τα παιδιά του και μάλιστα αν είναι δυνατόν και σε καθημερινή βάση. Αυτό σαν πατέρας 7 παιδιών το βρίσκω θεμιτό και αξιέπαινο χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έλα όμως που οι λεπτομέρειες και τα αποτελέσματα της όλης υπόθεσης καθώς και η παγκόσμια εξέλιξή της, μου έδειξαν ότι τα αυτονόητα συναισθήματα και οι υποχρεώσεις του κάθε χωρισμένου πατέρα, αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης για να προωθηθούν όλα όσα καταγγέλλω εδώ και 20 χρόνια για την μελλοντική μορφή της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που δεν θα έχει σαν δομικό λίθο την οικογένεια, που τα παιδιά θα τα γενούν παρένθετες μητέρες και θα κατοικούν σε κρατικά κοινόβια όπου θα μαθαίνουν υπό το καθεστώς τρομοκρατίας και απειλών να είναι υπάκουοι πολίτες, ενώ οι άνδρες και οι γυναίκες αποξενωμένοι μεταξύ τους θα ζουν χωριστά, με τις γυναίκες να θυμίζουν περισσότερο άνδρες και τους άνδρες να θυμίζουν περισσότερο γυναίκες.
Θα εξηγήσω ένα προς ένα τα πάντα αμέσως παρακάτω.
Η ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
Για να ελέγχεται καλύτερα ο παγκόσμιος πληθυσμός από το παγκόσμιο διοικούν καθεστώς, θα πρέπει να είναι μικρότερος. Για να δημιουργηθεί ανασφάλεια και η ανασφάλεια να επιφέρει μείωση των γεννήσεων, δοκιμάσθηκαν πολλές προπαγανδιστικές μέθοδοι, όπως η τρομοκράτηση του πληθυσμού μέσω της δήθεν κλιματικής αλλαγής, μέσω πανδημιών, τρομοκρατικών επιθέσεων κτλ. Άλλη προσπάθεια ήταν η χειραφέτηση των γυναικών που βγήκαν στην αγορά εργασίας και αυτό πράγματι μείωσε τον ρυθμό αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, καθώς ακόμη και στην Τουρκία ο μέσος όρος παιδιών ανά γυναίκα, έπεσε από τα 6 στα 1,8 παιδιά.
Χρειαζόταν όμως κάτι ακόμη πιο δραστικό, κάτι το οποίο θα έκανε τις γυναίκες να ακούνε τη λέξη παιδί και να φεύγουν τρέχοντας.
Έτσι, σκέφθηκαν από ότι φαίνεται να αρχίσουν να τιμωρούν τις μάνες, αλλά και τα παιδιά.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ
Σύμφωνα με τις παγκόσμιες στατιστικές, περίπου το 45-50% των γάμων καταλήγουν σε διαζύγια και αν λάβουμε υπόψη το ότι οι παλαιότεροι γάμοι, των ηλικιωμένων ατόμων, με ενήλικα παιδιά δύσκολα διαλύονται, τα διαζύγια στους γάμους των νέων που έχουν και τα ανήλικα παιδιά μπορούν να αγγίξουν και το 70%. Μία παρέμβαση επομένως στα διαζύγια των νεότερων ζευγαριών, θα μπορούσε να αφορά μέχρι και το 60-70% των ανήλικων παιδιών του πλανήτη.
Όπως πάντα, δώσανε το πρόβλημα έχουν και τη λύση. Η μητέρα που είναι από τη φύση της ο γονέας που μεγαλώνει τα παιδιά και όποιος το αρνείται αυτό ήρθε από άλλο πλανήτη, έπρεπε από ότι φαίνεται να χτυπηθεί. Θα πει κανείς, ο πατέρας δεν μπορεί να είναι στοργικός;;; Η απάντηση είναι: όχι όσο η μάνα, ούτε έχει την υπομονή της μάνας, ούτε έχει το χρόνο που διαθέτει η μάνα.
Απλά στον νέο κόσμο, στην νέα τάξη, όπου οι γυναίκες πρέπει να μοιάζουν με άντρες και βγήκαν και στην αγορά εργασίας, αφήνοντας τα παιδιά στα ολοήμερα σχολεία, οι άντρες θα έπρεπε να μοιάζουν με τις γυναίκες παλιάς κοπής, της παλιάς τάξης πραγμάτων και να μεγαλώνουν και αυτοί τα παιδιά.
Επινόησαν λοιπόν κάποιοι, κάπου, το εξής: το πρόβλημα που δημιούργησαν κάποιες μάνες, σε ποσοστό όχι πολλές, με το να εμποδίζουν την επικοινωνία των άμοιρων πρώην συζύγων τους και μπαμπάδων με τα παιδιά τους, θα είχε σαν λύση να έχουν από κοινού την επιμέλεια των παιδιών ανεξαρτήτως ηλικίας και τα παιδιά να μένουν το μισό τους χρόνο στο σπίτι του μπαμπά και το μισό τους χρόνο στο σπίτι της μαμάς, νομίζεις και το παιδί είναι κανένα ποδήλατο ή κανένα μίξερ, που δεν θέλει να το αποχωριστεί κανένας από τους δύο μετά την διάσταση και μπορεί να το έχει το μισό χρόνο ο ένας και τον άλλο μισό ο άλλος. Αμέσως το παιδί από άνθρωπος με αισθήματα έγινε αντικείμενο, έγινε περιουσιακό στοιχείο. Τα μίξερ και τα ποδήλατα, δεν έχουν αισθήματα, τα παιδιά όμως έχουν και δεν μπορούν να τα αντιμετωπίζουν οι γονείς όπως τα περιουσιακά στοιχεία.
Βέβαια, όταν δύο γονείς έχουν από κοινού την επιμέλεια, το παιδί όταν βρίσκεται με τον ένα γονέα, δεν μπορεί ούτε να βήξει χωρίς την άδεια του άλλου και επειδή οι χωρισμένοι γονείς με ανήλικα παιδιά σε ποσοστό τουλάχιστον 70% έχουν συγκρουσιακά διαζύγια, πρακτικά δεν μπορούν να ζήσουν ούτε στιγμή ηρεμίας αφού αντί να κόψουν κάθε επαφή με τον ή την πρώην, κάθε μέρα συνεχίζουν να διαφωνούν και να μαλώνουν και να τρέχουν για καταγγελίες στα αστυνομικά τμήματα και στα Δικαστήρια εργαλειοποιώντας τα παιδιά.
ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ
Τα προβλήματα δεν θα τα έχουν μόνο οι γονείς, που όπως είπαμε πριν θα μαλώνουν διαρκώς, γιατί αν δεν μάλωναν δεν θα χώριζαν, αλλά κυρίως τα παιδιά που θα διακατέχονται από διαρκή ψυχολογική αστάθεια, επειδή δεν θα αισθάνονται ότι έχουν ένα δικό τους σπίτι, αφού και στα δύο θα αισθάνονται φιλοξενούμενα. Το κύριο χαρακτηριστικό του σπιτιού ενός ατόμου είναι το ότι εκεί έχει όλα του τα προσωπικά αντικείμενα. Τα παιδιά ή δεν θα έχουν σε ένα σπίτι τα πράγματά τους, ή θα τα πηγαινοφέρνουν, αν κουβαλιούνται, σαν πρόσφυγες.
Αυτό είναι το απλό πρόβλημα που θα κάνει την καθημερινότητα γονέων και παιδιών κόλαση, αφού όλους θα τους φάνε οι δρόμοι και το πάνε έλα, αλλά και τα δικαστήρια. Οι νέοι έτσι θα το σκέφτονται διπλά να κάνουν παιδιά.
Υπάρχει όμως και το ακόμη χειρότερο μέρος του σχεδίου, εκείνο που προέρχεται από κάποιον Gardner που ως δια μαγείας θεωρήθηκε ειδήμων στα οικογενειακά προβλήματα και σαν μια Gretta της δεκαετίας του ΄90 θεοποιήθηκε και ενώ η επιστήμονες τον κοροϊδεύουν και τον απορρίπτουν, ώ του θαύματος οι νομοθέτες τον θεοποίησαν.
Είπε λοιπόν αυτός ο διεστραμμένος τύπος, οπαδός της παιδοφιλίας της κοπρολαγνείας, της νεκροφιλίας κτλ, ότι όταν μία μάνα ή ένα παιδί λένε ότι κακοποιούνται από τον πατέρα, τότε θα πρέπει να συλλαμβάνονται και να κλείνονται στη φυλακή ή σε ίδρυμα επαναπρογραμματισμού της προσωπικότητας, επειδή δήθεν η μάνα κάνει προπαγάνδα στο παιδί και προκαλεί την γονική αποξένωση του πατέρα. Ο απίθανος αυτός τύπος θεωρεί ότι δεν υπάρχει κακοποίηση ούτε των γυναικών ούτε των παιδιών (συνήθως) και ότι όλα αυτά είναι ψέματα και πρέπει οι γυναίκες και τα παιδιά να τιμωρούνται όταν τα καταγγέλλουν.
Δεν με πιστεύετε; Σε δικαστήρια μάλιστα που εφαρμόζουν το δόγμα της γονικής αποξένωσης, όταν το παιδί λέει ότι ο πατέρας δεν του φέρεται καλά, τότε τιμωρούν την μητέρα με φυλάκιση και δίνουν το παιδί στον πατέρα, που ακόμη και αν το βιάζει δεν πειράζει, αφού μπορεί να είναι ταυτόχρονα στοργικός μαζί του. Επίσης δικαστές πολύ προοδευτικοί, απαγόρευσαν σε μάνες να θηλάζουν τα βρέφη παιδιά τους, διότι την μισή βδομάδα που έχει το βρέφος ο πατέρας δεν θα μπορεί να το θηλάσει.
Πείτε ότι θέλετε. Το σχέδιο είναι σατανικό και εφαρμόζεται ήδη σε μερικές Πολιτείες των ΗΠΑ κε σε δυο τρεις ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι ψυχίατροι, αλλά και οι κάθε είδους ανώμαλοι κάνουν πάρτι, αφού όποιος διαμαρτυρηθεί ότι τον παρενοχλούν ή του ασκούν βία τον στέλνουν στο ψυχιατρείο ή στη φυλακή.
Τώρα θέλουν με πολύ μεγάλη βιασύνη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ν.Δ. και το ΚΙΝΑΛ να τα φέρουν όλα αυτά στην Ελλάδα.
Ήδη έκαναν το πρώτο βήμα και έβαλαν ένα αντισυνταγματικό άρθρο στον Αστικό Κώδικα, το 1519, που απαγορεύει την ελεύθερη εγκατάσταση στις μάνες που χώρισαν όπου επιθυμούν, διότι απαγορεύεται να βρουν σπίτι και να απομακρυνθούν από την κατοικία των μπαμπάδων χωρίς δικαστική απόφαση, ακόμη και αν πεθαίνουν της πείνας και δεν έχουν εργασία.
Δεν πρόκειται λοιπόν απλά για την συνεπιμέλεια που θα κάνει τη ζωή μαρτύριο σε γονείς και παιδιά, πρόκειται για τους διαστροφικούς κανόνες της δήθεν γονικής αποξένωσης, που διαλύουν τις κοινωνίες, τις οικογένειες και στέλνουν τα παιδιά να μεγαλώσουν στα κρατικά ιδρύματα ή στις φυλακές.
Δεν τρελάθηκα λοιπόν ξαφνικά αρθρογραφώντας κάθε μέρα πάνω στο θέμα, νομίζεις και δεν έχω τι άλλο να κάνω, ούτε ξαφνικά μίσησα τους άνδρες θέλοντας να μην βλέπουν τα παιδιά τους. Άτομα επικίνδυνα, εκμεταλλεύονται το πρόβλημα επικοινωνίας μπαμπάδων με τα παιδιά τους για να φέρουν τον όλεθρο, την διάλυση κάθε κοινωνικού ιστού και την δημιουργία πρόθυμων δούλων.
Οψόμεθα εις Φιλίππους.